Rozdział XXI

*Oczami Cherry*

- Jaką sprawę? - spytałam.
- Są może obok ciebie dziewczyny? - spytał Paul.
- Tak.
- To weź mnie na głośnik.
- Ojej - przełączyłam go. - To co to za sprawa?
- Odkąd chłopcy pożegnali się z wami na lotnisku, oni cały czas chodzą smutni, nie mają na nic ochoty i cały czas mówią o was. Więc wpadłem na wspaniały pomysł. Za dwa dni chłopcy grają koncert w Los Angeles. Chciałybyście dołączyć do nich i być już z nimi do końca trasy?
- Tak! - krzyknęłyśmy w tym samym momencie i zaczęłyśmy piszczeć i skakać ze szczęścia.
- Przestańcie, bo ogłuchnę - powiedział, a my się roześmiałyśmy. - Tylko nie mówcie nic chłopakom. To ma być niespodzianka. Po jutrze macie samolot i lecicie prosto do Los Angeles. Chłopaki będą mieli wtedy próbę dźwięku. Przyjadę po was na lotnisko. Bądźcie ubrane już tak jak na koncert. W Londynie na lotnisku musicie być o piątej. Wiem, że to bardzo wcześnie, ale musicie zdążyć dolecieć tu na koncert. Muszę kończyć, bo idą chłopaki. Pa.
- Pa Paul - powiedziała Magda, a ja się rozłączyłam. Z dziewczynami zaczęłyśmy skakać ze szczęścia. Szybko ubrałyśmy się i poszłyśmy na zakupy. Nadal nie mogłyśmy uwierzyć, że pojedziemy do chłopaków. W centrum handlowym dość szybko znalazłyśmy sobie kreacje na koncert i wróciłyśmy do domu. Wieczorem siedziałyśmy przed telewizorem i oglądałyśmy nudne filmy.
~Dwa dni później~

*Oczami Viki*
Byłyśmy już na lotnisku i czekałyśmy na odprawę. Cały dzień nie mogłyśmy usiedzieć w miejscu. Cały czas gdzieś chodziłyśmy. Byłyśmy ubrane tak, jak na koncert, ponieważ prawdopodobnie prosto z lotniska tam pojedziemy. Wyglądałam tak. W Los Angeles jest bardzo ciepło. Magda założyła to. W tej sukience było jej do twarzy. Wyglądała ślicznie. Cherry ubrała się tak. Wreszcie założyła coś w pełni dziewczęcego. Wow. Na prawdę zrobiła na mnie wrażenie. Wyglądała ślicznie. Abbi wyglądała tak. W tej sukience wyglądała nieziemsko. Na pewno zwali Liama z nóg. Zuza założyła to. Trochę mnie zdziwiło, że założyła coś bardziej rockowego, ale i tak świetnie wyglądała. Niektórzy ludzie dziwnie na nas patrzyli. No bo w sumie nie codziennie widzi się na lotnisku dziewczyny ubrane w stroje na imprezę. Zaczęła się odprawa. Podeszłyśmy, pokazałyśmy bilety i paszporty i weszłyśmy na pokład samolotu. Pół godziny później samolot wystartował. Leciałyśmy kilkanaście godzin. Prawie całą drogę spałam, bo chciałam być wypoczęta na koncert. Dziewczyny tak samo. Gdy wylądowałyśmy poszłyśmy po swoje bagaże. Poszłyśmy do wyjścia. Tam czekał już na nas Paul.
- Hej - powiedziała Zuza i go przytuliła. Zrobiłyśmy to samo.
- Siadajcie do samochodu. Przed nami kawałek drogi, a koncert zaczyna się za piętnaście minut.
Szybko wsiadłyśmy do samochodu. Gdy dojechaliśmy na miejsce, koncert trwał już od dwudziestu minut. Weszłyśmy do środka. Stanęłyśmy na ścieżce prowadzącej na dół, do pierwszych rzędów przy scenie. Spojrzałyśmy na scenę. Chłopaki ledwo co się uśmiechali. Było widać, że cierpią. Chyba na prawdę bardzo za nami tęsknią. Muszą bardzo nas kochać. Paul w drodze tutaj powiedział dokładnie jak niespodzianka dla chłopców ma wyglądać.
- Gotowe? - powiedział do nas. Przytaknęłyśmy głowami i zaczęłyśmy iść powoli w dół. Chłopcy śpiewali właśnie:
"I wanna stay up all night
And jump around until we see the sun
I wanna stay up all night
And find a girl and tell her she's the one
Hold on to the feeling
And don't let it go
Cause we got the flow now
Get out of control
I wanna stay up all night
And do it all with you"

Skakali i próbowali się bawić, jednak chyba coś im nie wychodziło. Nagle reflektor punktowy skierował się prosto na nas. Wszystkie fanki odwróciły się w naszą stronę. Po chwili chłopcy tez tu spojrzeli.

---------------------------------------------------
Brak weny ;/
Rozdział dedykuje kochanej Viki, która właśnie jest teraz w Londynie. Kocham cię słońce <3
Zapraszam na mojego drugiego bloga <KLIK>
Liczę na szczery komentarz :)
Dziękuję za prawie 5000 wyświetleń <33
Doszłam do wniosku, że nawet jeśli nie komentujecie, będę dodawać rozdziały, bo pisanie jest czymś co kocham, ale każdy wasz komentarz poprawia mi humor i daję chociaż troszeczkę weny do pisania kolejnego rozdziału :D